بالاخره دنیای اینترنت دنیایی مجازی است که با هزار رنگ و جلوه، یک فضای متفاوت را جلوی چشمان آدم مجسّم می‌کند. دوبعدی‌ها را سه بعدی، مربّع‌ها را مکعّب و فاصله‌های هزار کیلومتری را چند سانتی‌متری می‌کند.
در اتاق‌های گفت‌وگو هم آدم‌ها آنطور که خودشون می‌خواهند خود را معرفی و شخصیتی دوم یا سوم یا چندم از خودشون ارائه می‌کنند. گاهی این شخصیت‌های مجازی، شخصیت ایده‌آل فرد است ولی لزوما اینگونه نیست و گاهی فرد علاقمند است که ابعاد خشونتی، گستاخانه و عاشقانه خود را برجسته کند. گاهی پا را از این فراتر نهاده و می‌خواهد پا در کفش جنس مخالف کرده و از جانب او سخن بگوید. به قول بعضی‌ها در وجود هر دختری پسری نهفته است و در وجود هر پسری دختری.
گاه کسی که در خیابان سر به زیر است و نگاه به اجنبی نمی‌کند چشم به مناظری در اینترنت می‌دوزد که نباید.
از این رو بسیاری از موازین اخلاقی و تربیتی را که در دنیای حقیقی رعایت می‌کند به راحتی در دنیای مجازی زیر پا می‌نهد؛ چون برای این فضا اصالتی قائل نیست.
برخورد شما با این طرز تفکر چیست؟

پر واضح است که بشر با پدیده اینترنت رفته رفته ارتباط بیشتری برقرار می‌کند، بسیاری از کارهای اداری، آموزشی، پژوهشی، شخصی و اقتصادی و ده‌ها و صدها شأن دیگر از شؤون روزمره افراد از طریق اینترنت سهل‌الوصول‌تر و مقرون به صرفه‌تر است و دیری نمی‌پاید که سایت‌ها و وب‌سایت‌ها و پایگاه‌های اطلاع‌رسانی جزو لاینفک زندگی ما خواهد شد.
پس نمی‌توان برای این دنیای جدید، اصالتی قائل نشد و حال آنکه در دستاوردی جدید می‌توان شخصیت کاربر اینترنتی را شناسایی و حالت روحی کنونی او را تشخیص داد.
برای اینکه بهتر بتوانم منظورم را منتقل کنم توجه شما را به مطلبی که مرداد ماه سال گذشته با عنوان نخند آیکون در همین باب در قالب گفت‌وگوی یک دختر و پسر ارزشی نوشتم جلب می‌کنم.
به فرض هم که دنیای اینترنت، مجازی است و اصالتی ندارد، ولی شخصیت خود ما که حقیقت دارد. اخلاق و درستکاری که همیشه حقیقت دارد. هر دروغی و ناروایی که در دنیای مجازی بگوییم به زلالی صداقت خود لطمه‌ای زده‌ایم. در اثر تکرار و عادت به این دوگانگی شخصیت، ویژگی‌های شخصیت مجازی به شخصیت حقیقی سرایت کرده در حالیکه از منشأ بروز برخوردهای ناهنجار در وجود خود غافل هستیم.
کسی که دروغگو نیست، به راحتی شیوه‌های آن را تجربه می‌کند. کسی که اهل سخن با نامحرم نبود، به راحتی باب شوخی را می‌گشاید، کسی که چشمش به گناه حساس بود، دیدن برخی تصاویر برایش قُبحی ندارد.
مقوله اخلاق در دنیای مجازی، مقوله‌ای حساس است که توجه بسیاری از جامعه‌شناسان و اندیشمندان مسائل روانشناسی را به خود جلب کرده است.
ولی کسی که برای اخلاق و رفتار خود ارزش قائل است حاضر نیست که گوهر شخصیتی خود را در هیچ جا به ویژه در دنیای مجازی اینترنت آلوده سازد.

نوشته شده توسط : یاسر

نظرات دیگران [ نظر]

قبول داریم که استفاده ابزاری از زن برای فروش محصولات، کار نادرستیه و در حقیقت اهانت بزرگی به زنان به شمار میاد، درسته که باید جلو نشر تبرّجات تحریک‌آمیز رو گرفت و درسته که باید پارسی رو پاس داشت!
چرا اینها رو گفتم؟!
اگر اهل قم هستید که با چشمان خودتون دیدید و اگر اهل قم هم نیستید به عنوان یک ایرانی و مسلمان بدونید که تو این شهر که آشیانه آل محمد (ص) و مقدس است چی می‌گذره!
کاش می‌تونستم تصاویری از این اقدام تأسف‌برانگیز مسؤولان فرهنگی شهر رو براتون بذارم تا گواهی بر سخنم باشه!
تصاویر دختر خانم‌های خردسال که روی تابلوهای سر در مغازه‌ها چاپ می‌شن به بدترین شکل با چسبوندن برچسب‌های رنگی و بدشکل سانسور می‌شه!
شیشه ویترین بوتیک‌های زنانه، با کشیدن برچسب مات جلوی سینه مانکن‌های بی‌سر و دست سانسور می‌شه!
و اسامی لاتین مغازه‌ها با یک برچسب سیاه خط خطی می‌شه!
جریان «آیس پک» و «غورباقه مأیوس» هم از این بابه!
سرمایه‌گذاران آیس پک وقتی می‌بینند که با اسم محصولشون مخالفت می‌شه برای خلاصی از این مخمصه به دایره‌المعارف‌های مختلف مراجعه کرده و بالاخره توجیهی که با یک من سریش هم به این اسم نمی‌چسبه برای این نام‌گذاری پیدا می‌کنند و جالب‌تر اینکه مورد قبول هم واقع می‌شه!
«آیس» در لغت عربی به معنای «مأیوس» هست و «پک» هم در لغت قدیم فارسی به معنای «غورباقه» و ترکیب این دو همون غورباقه مأیوس و لوگوی معروف این محصول می‌شه!
تصور کنید هر بار از روبروی این تابلوها و ویترین‌های سانسور و خط خطی شده می‌گذریم چه احساسی بمون دست می‌ده و چقدر شرمسار می‌شیم وقتی اتباع خارجی یا هموطنان زایر رو می‌بینم که با تمسخر به این طرز فکر پوزخند می‌زنند!
امان از جهل!
فغان و درد از برخوردهای بدقواره فرهنگی!
مگر نه اینکه خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد!
و مگر نه اینکه کُنه و باطن دین اسلام چیزی جز اوج جمال نیست!
رسول خدا (ص) وقتی وارد مدینه شد، جوانی زیبا و رعنا به نام «مصعب بن عمیر» رو برای امر تبلیغ دین، روانه شهرهای اطراف کرد.
چون حتی اگر دسته گلی خوشبو با دستان یک آدم زشت به ما هدیه بشه با اکراه می‌پذیریم.
آموزه‌های انسان ساز اسلام هم که می‌خواد جلوه‌های زیبایی رو در وجود بشر متبلور کنه، باید به شیوه‌های درست و زیبا ارائه بشه!

باشد که به دور از جهل و افراط و تفریط‌ها، معنای اسلام ناب و جانپذیر رو جرعه جرعه بنوشیم و لذت ببریم!

نوشته شده توسط : یاسر

نظرات دیگران [ نظر]